Јошески Филип
Ех Македонијо
Ех напатена наша татковино, Мечтаеш ли, Мечтаеш ли по твоите синови - херои, Мечтаеш ли по твојата слава? Мечтаеш ли, Или пак, можеби жалиш Силно жалиш за нив, за нас Жалиш за себе славна империјо? Каде беше, а каде си? Крвта славна твоја тече низ нас, лутина венее, Пуст да би бил синот- изрод Та пуст да би останал Тој, тој што те предаде Не дававме ние крв црвена, за сјајно сонце жолто, Над нас повторно, покорено да изгрева Покорено и таму негде зад Пирин сокријано, а срамежливо над водата кај Егејот, Осамен е Вардарот Македонијо, Сам и осамен, Силно го жали него, само тој ни остана, Остана само тој, Секаде те заменија секаде те избришаа, па дури име ти сменија Пуст да би бил синот-изрод Та пуст да би останал! Тој, тој што те предаде, Ех Македонијо, велат сеуште не има Не има, Македонци славни, А каде сме ? Сиромашна мајко ние каде сме? |