|
||||
Александар во малата црква Свети Ѓорѓи во с. Бањани |
Димитрија Дичо Зограф покажува добро познавање на историјата и својот народ преставен преку македонскиот цар Александар Македонски го издвојува од пеколот. Одамна Судот пресудил дека таму нема место за македонскиот народ. Македонските цркви и манастири распослани низ целата територија на Македонија, се сместени во најубавите предели со природни реткости и убавини. Создадени низ вековите високо во планините, во близина на градовите и селските населби, овие духовни и културни споменици на македонскиот православен народ, пленат со својата архитектура, со прекрасните фрески, икони и резби. Тие денес преставуваат вистински трезор на македонската духовна и световна култура, отворена книга која говори за името, идентитетот, јазикот, но и за голготата на македонскиот народ. На група на цркви поредени во подножјето на Скопска Црна Гора, припаѓа и малата средновековна православна црква Свети Ѓорѓи во селото Бањани, посветена на светиот воин Ѓорѓи Победоносец. Натписот над влезната врата, од внатрешната страна на црквата, говори дека таа била завршена во 1548/49 година, во време на султанот Сулејман, а во истата година била и живописана. Црквата е изградена на свето место. Тука се наоѓаат силни извори од кои водата била носена до античкиот град Скупи. Црквата Св. Горѓи е еднокорабна, со мали димензии, солидно градена од добро обработен делкан камен, оживеана со редови тули, по принципот на старите византиски градби, засводена со полуцилиндричен свод. На источната страна се наоѓа тристрана апсида.
Долго време за комплексната композиција на Страшниот суд, постоеја различни мислења дали таа е Дичово дело. Сепак, според стилските карактеристики и иконографското решение на композицијата со сигурност може да се тврди дека е дело на Дичо Зограф, а воедно е и единствениот досега откриен примерок во ваква форма во ѕидното сликарство насликан од овој зограф. Сепак она што го привлекува вниманието на оваа фреска е тоа што на неа е прикажан Александар Македонски кој стои заедно со кралевите Дариј, Пор и Кир. Под нивните нозе прикажани се митолошки суштества кои го симболизираат царството на Вавилон, Персија, но и лавот како симбол на Македонското царство. Авторот преку сликата како да сакал индиректно да порача дека ќе дојде денот кога пред пред Божјиот суд ќе одговараат сите оние кои ги потчинуваат и тероризираат народите. Дека еден ден пред Страшниот суд, кој ги опфаќа сите луѓе од сите времиња, на основ на Правдата и Љубовта, ќе бидат измерени сите човечки дела, сите мисли и чуства, со сите вредности и мани, па сите добри ќе наследат вечно блаженство во Царското Небесно, а сите лоши кои ја отфрлија божјата љубов ќе го имаат пеколот. Меѓутоа, Димитрија Дичо Зограф покажува добро познавање на историјата и својот народ преставен преку македонскиот цар Александар Македонски го издвојува од пеколот. Одамна Судот пресудил дека таму нема место за македонскиот народ. |